W drugim przypadku można wymienić wiele czynników ryzyka zachorowania, takich jak doświadczanie przewlekłego stresu, problemy materialne, trudności w relacjach czy przeżyta trauma. U podstaw biologicznych depresji upatruje się zaburzeń równowagi w obrębie hormonów oraz neuroprzekaźników, jak również strukturalnych i funkcjonalnych zmian w mózgu. Zwolennicy biologicznych koncepcji zwracają uwagę na wyniki wskazujące na genetyczne podłoże zaburzenia depresyjnego.
Zaburzenia nastroju mają tendencję do współwystępowania w rodzinie. Prawdopodobieństwo zachorowania na depresję w ogóle populacji wynosi około 17%, samo zaburzenie częściej zaś występuje u kobiet. Wykazano, że u osoby mającej rodzica lub rodzeństwo chorujące na depresję ryzyko zachorowania, w porównaniu do ogółu populacji, wzrasta 2-3 - krotnie. Badania genetyczne wciąż nakierowane są na poszukiwanie konkretnych genów odpowiedzialnych za tę tendencję. Na przykład, w badaniach z udziałem chińskich kobiet zlokalizowano dwa obszary genetyczne, jednak analizy prowadzone na innych populacjach nie potwierdziły tych wyników. Natomiast badania przeprowadzone w Stanach Zjednoczonych w ubiegłym roku przyniosły nowe rezultaty. Analiza wyników pozwoliła na identyfikację aż piętnastu nowych obszarów genów, z których część jest odpowiedzialna za rozwój mózgu.
Identyfikacja genów odpowiedzialnych za zwiększone ryzyko zachorowania na depresję jest kolejnym krokiem ku zrozumieniu ludzkiej biologii, a co za tym idzie, stworzeniu nowych, jeszcze skuteczniejszych metod leczenia zaburzenia. Ponadto, stworzenie swoistej depresyjnej mapy genetycznej może wpłynąć na rozumienie choroby jako mającej swoje źródło w nieprawidłowościach na poziomie mózgowym. Rozpatrując własną rodzinną historię zachorowań warto zwrócić uwagę na dwie kwestię. Po pierwsze, zwiększone ryzyko zachorowania nie oznacza, że osoba obciążona tym ryzykiem doświadczy objawów depresyjnych. Ponadto, współwystępowanie depresji wśród członków rodziny może być częściowo związane z czynnikami środowiskowymi, takimi jak doświadczanie stresu czy nieprawidłowe postawy rodzicielskie. Świadomość tego faktu może wpłynąć w wielu przypadkach na zmniejszenie ryzyka zachorowania.
