Elektrokardiografia spoczynkowa to szeroko dostępne i nieinwazyjne badanie wykonywane w celu wykrycia chorób serca na podstawie rejestracji jego czynności bioelektrycznej przy pomocy elektrod zamocowanych na skórze kończyn oraz klatki piersiowej. Umożliwia rejestrację rytmu i przewodnictwa, ocenę pracy rozrusznika serca oraz nieprawidłowości w ukrwieniu mięśnia sercowego. Jest również pomocne w ocenie zmian w sercu towarzyszących innym chorobom.
Sposób wykonania EKG
Elektrokardiografia jest badaniem bezbolesnym oraz całkowicie bezpiecznym dla pacjenta. Nie wymaga specjalnego przygotowania oraz opieki po wykonaniu badaniu. Nie ma żadnych ograniczeń co do przyjmowania pokarmów lub płynów przed wykonaniem badania. Badanie EKG może być wykonane w gabinecie lekarskim, w przychodni albo przy łóżku chorego. W czasie badania pacjent ułożony jest w pozycji leżącej z odkrytymi kończynami i klatką piersiową. Elektrody przymocowuje się na kończynach górnych i dolnych (w okolicy kostek i nadgarstków) oraz na klatce piersiowej przy pomocy specjalnych uchwytów lub przyssawek. Standardowo wykonuje się badanie elektrokardiograficzne spoczynkowe 12-odprowadzeniowe. Żel którym smaruje się skórę przed założeniem elektrod zwiększa przewodzenie pobudzeń elektrycznych. Podczas badania należy pozostać w bezruchu, ponieważ skurcze i drżenia mięśni mogą zaburzyć zapis EKG, uniemożliwiając jego prawidłową interpretację. Otrzymany wynik - w postaci graficznego wykresu (jak przedstawiono na ryc. 1) - analizowany jest przez lekarza, i to od niego należy uzyskać również informacje na temat dalszych zaleceń. Całe badanie trwa zazwyczaj kilka minut i może być powtarzane wielokrotnie. Z uwagi na swój nieinwazyjny charakter badanie pozbawione jest powikłań. Wykonywane jest u pacjentów w każdym wieku, a także u kobiet ciężarnych. Należy jednak pamiętać, że badanie to ma ograniczoną wartość diagnostyczną i raczej potwierdza obecność nieprawidłowości niż je wyklucza. Innymi słowami - prawidłowy zapis EKG nie wyklucza obecności choroby, natomiast stwierdzenie zaburzeń elektrycznej pracy serca częściej (choć także nie zawsze) jest związane z jego chorobą.
Bibliografia:
- Uses of the Electrocardiogram. Report on a WHO Study. Regional Office for Europe. World Health Organization. Copenhagen, 1981.
- Bayés de Luna A. Clinical Electrocardiography: A Textbook 2nd edn, 1999. New York: Futura.
- Rauraharju PM, Park L, Rautaharju FS, Crow R. A standardized procedure for locating and documenting ECG chest electrode positions. Consideration of the effect of breast tissue on ECG amplitudes in women. J Electrocardiol, 1998; 31:17–29.
- Szczeklik A. Interna Szczeklika. Podręcznik chorób wewnętrznych 2012. Medycyna Praktyczna, Kraków 2012 (str. 82-98).
