„Na Nowy Rok przybywa dnia na barani skok” mówi ludowe przysłowie. Jednak właściwie od końca października do końca lutego w Polsce dni są bardzo krótkie. Do tego jest zimno, wilgotno i ogólnie nieprzyjemnie. Wiele osób odczuwa przez cały zimowy sezon senność, przygnębienie, niektórzy wręcz pogrążają się w długotrwałym smutku i odrętwieniu.

Stres jest naturalną odpowiedzią organizmu na trudne sytuacje. Każdy z nas go czasem odczuwa, składa się on na to, jak radzimy sobie z wyzwaniami codziennego życia. Nasze serce bije szybciej, ciało jest zmobilizowane do działania. Przy naturalnym poziomie mobilizacji stres sprawia, że działamy bardziej efektywnie i sprawnie. Uważa się nawet, że przy zbyt niskim poziomie stresu nie wykorzystujemy wszystkich naszych możliwości. Naturalny stres ustaje, gdy przestają działać czynniki, które go wywołały.

Badania naukowe wskazują na to, że osoby chorujące na depresję mają większą trudność w rozróżnianiu przyczyn przeżywanych przez siebie negatywnych emocji i stanów takich jak smutek, złość, lęk, czy frustracja. Zdolność do określenia przyczyn emocji, czyli sytuacji, czy myśli, które je wywołały ma duże znaczenie dla rozwiązania problemu.

Stres związany z pracą uważany jest za jeden z czynników ryzyka występowania problemów i zaburzeń emocjonalnych, w tym zaburzeń nerwicowych i depresyjnych. Jego współczesne powszechne występowanie sprawia, że określany jest często obecnie jako „globalna epidemia”. Według badań trzech z czterech amerykańskich pracowników określa swoją pracę jako stresującą.

Tematami najczęściej pojawiającymi się u osób zgłaszających się po pomoc, gdy obserwują u siebie nasilające się przygnębienie bądź objawy, są „słabość” i „siła”. Choć wiele się zmieniło na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat jeżeli chodzi o świadomość tego, że szukanie porady, albo terapeutycznej pomocy gdy czujemy się gorzej jest sposobem na wyjście z trudnej sytuacji, nadal często osoby przychodzące na pierwsze spotkania wahają się, czy zgłoszenie się po pomoc nie jest oznaką ich słabości.