Depresja u dzieci i młodzieży to zjawisko coraz częstsze, a średnia wieku zachorowania ciągle się obniża. 40 do 50% dzieci w szkołach podstawowych nie ma poczucia sensu życia, a 30% miewa myśli samobójcze. Aktualne statystyki wskazują, że przed pokwitaniem jest to 2-3% wszystkich rozpoznawanych depresji, natomiast w wieku 15-18 lat - ok. 8%. Wśród dzieci chorują częściej chłopcy, natomiast przed okresem pokwitania i później - około dwa razy więcej dziewcząt, co przypomina zachorowalność w dorosłej populacji.

Międzynarodowa klasyfikacja chorób i problemów zdrowotnych - International Classification of Diseases (ICD10) określa łagodne zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania, związane z porodem, a nie wykazane w innym miejscu, jako depresję poporodową. Są to zaburzenia nastroju charakteryzujące się występowaniem epizodu depresyjnego w ciągu trzech miesięcy po porodzie, trwające od dwóch do sześciu miesięcy.

„Niech pożywienie będzie lekarstwem, a lekarstwo pożywieniem”, już 400 lat p.n.e ojciec medycyny, Hipokrates, wskazywał na doniosłą role naszego stylu odżywania na ogólny stan organizmu, wierzył on również, że ludzkie ciało posiada wrodzoną zdolność samoleczenia. Zdrowy styl życia i zrównoważona dieta mogą mieć kluczowe znaczenie dla zdrowia mózgu, dobrego samopoczucia i sprawności intelektu.

Mnóstwo nieodebranych maili, nie przestający dzwonić telefon, ciągnąca się lista zadań do wykonania… dla wielu jest to z pewnością znajomy krajobraz po powrocie z urlopu do pracy.

Nowy Rok tradycyjnie jest czasem postanowień. Często jednak stawiamy je sobie nie zastanawiając się nad tym, co właściwie w ubiegłym roku powstrzymało nas od ich zrealizowania. Z okazji Nowego Roku zapraszamy naszych czytelników do przyjrzenia się temu, co często w ukryty sposób bojkotuje nasze najlepsze postanowienia: wysokim wymaganiom do siebie i towarzyszącym im ocenom.

„Na Nowy Rok przybywa dnia na barani skok” mówi ludowe przysłowie. Jednak właściwie od końca października do końca lutego w Polsce dni są bardzo krótkie. Do tego jest zimno, wilgotno i ogólnie nieprzyjemnie. Wiele osób odczuwa przez cały zimowy sezon senność, przygnębienie, niektórzy wręcz pogrążają się w długotrwałym smutku i odrętwieniu.

Stres jest naturalną odpowiedzią organizmu na trudne sytuacje. Każdy z nas go czasem odczuwa, składa się on na to, jak radzimy sobie z wyzwaniami codziennego życia. Nasze serce bije szybciej, ciało jest zmobilizowane do działania. Przy naturalnym poziomie mobilizacji stres sprawia, że działamy bardziej efektywnie i sprawnie. Uważa się nawet, że przy zbyt niskim poziomie stresu nie wykorzystujemy wszystkich naszych możliwości. Naturalny stres ustaje, gdy przestają działać czynniki, które go wywołały.

Badania naukowe wskazują na to, że osoby chorujące na depresję mają większą trudność w rozróżnianiu przyczyn przeżywanych przez siebie negatywnych emocji i stanów takich jak smutek, złość, lęk, czy frustracja. Zdolność do określenia przyczyn emocji, czyli sytuacji, czy myśli, które je wywołały ma duże znaczenie dla rozwiązania problemu.

Stres związany z pracą uważany jest za jeden z czynników ryzyka występowania problemów i zaburzeń emocjonalnych, w tym zaburzeń nerwicowych i depresyjnych. Jego współczesne powszechne występowanie sprawia, że określany jest często obecnie jako „globalna epidemia”. Według badań trzech z czterech amerykańskich pracowników określa swoją pracę jako stresującą.

Tematami najczęściej pojawiającymi się u osób zgłaszających się po pomoc, gdy obserwują u siebie nasilające się przygnębienie bądź objawy, są „słabość” i „siła”. Choć wiele się zmieniło na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat jeżeli chodzi o świadomość tego, że szukanie porady, albo terapeutycznej pomocy gdy czujemy się gorzej jest sposobem na wyjście z trudnej sytuacji, nadal często osoby przychodzące na pierwsze spotkania wahają się, czy zgłoszenie się po pomoc nie jest oznaką ich słabości.