Począwszy od okresu adolescencji, przez dorosłość, aż po wiek senioralny, ryzyko zachorowania na zaburzenie depresyjne jest dwukrotnie większe wśród kobiet, w porównaniu do mężczyzn.
Ciekawe artykuły
Choć w zakresie etiologii zaburzenia depresyjnego dominuje model wieloczynnikowy, a każdy przypadek zachorowania wymaga indywidualnego podejścia i zrozumienia czynników powodujących pojawienie się objawów, można wyróżnić kilka nurtów wyjaśniających mechanizm patogenezy przewlekłego obniżenia nastroju.
Psychospołeczne koncepcje patogenezy zaburzeń nastroju, choć wspólnie koncentrują się na czynnikach związanych z przeżywaniem i percepcją sytuacji własnej i relacji z innymi, a także mechanizmach rozwoju osobowego, różnią się między sobą pod względem koncentracji na określonych procesach i ich znaczeniu w poszczególnych etapach rozwoju człowieka.
Psy w naszej kulturze od dawna pełnią rolę wiernych towarzyszy i partnerów człowieka. Ich zachowanie bywa wymieniane jako synonim wierności i bezinteresownej miłości, a także przykład dla wyjaśniania motywów ludzkiego postępowania.
W naszej kulturze istnieją pewne przekonania na temat rozwoju psychologicznego człowieka, mówiące o tym, że rozwój ten osiąga punkt szczytowy w okresie wczesnej dorosłości, zachowując później pewną stagnację, a następnie spadek w ostatnich latach życia.Często myślimy, że kiedy zbudujemy już własną tożsamość oraz odnajdziemy swoje miejsce w społeczeństwie, wypełniliśmy zadania, po zakończeniu których, w aspekcie rozwojowym, nie pozostaje nam nic do zrobienia. Taka niewypowiedziana narracja może przyczyniać się do pewnej powtarzalności doświadczenia i przeżywania osób będących w okresie średniej dorosłości.
Depresja, w przeciwieństwie do wielu znanych obecnie zaburzeń psychicznych, ma długą i szeroko rozpoznawaną historię. Jedne z pierwszych doniesień traktujących o zaburzeniu obecnie nazywanym depresją, a ówcześnie - melancholią, pochodzą ze starożytnej Grecji.
Depresja rozwijała się u mnie powoli. Podstępnie odbierała siły i radość życia. Traciłam energię, czułam się przybita, smutna i ciągle zmęczona a jednocześnie napięta i niespokojna. Straciłam apetyt, nie mogłam spać, budziłam się o 4.00 nad ranem i nie mogłam już zasnąć.
Chociaż ćwiczenia fizyczne same w sobie nie są lekarstwem na zaburzenie depresyjne, bycie osobą aktywną okazuje się zmniejszać niektóre objawy depresji we wszystkich grupach wiekowych. Choć efekt ten w dużej mierze zależy od leczenia podstawowego i ciężkości objawów, aktywność pomaga odwrócić uwagę od negatywnych myśli, zatrzymuje ich natłok, a także powoduje produkcję substancji odpowiedzialnych za odczuwanie pozytywnego nastroju.
Depresyjne myśli i nastrój bywają doświadczeniem wszystkich ludzi i stanowią naturalną komponentę rozczarowania czy radzenia sobie z utratą. Długotrwałe poczucie smutku i zniechęcenia może być jednak objawem zaburzenia, a nawet choroby psychicznej. Jako jedna z głównych chorób oraz częsta przyczyna niepełnosprawności, zaburzenie depresyjne jest powodem nawet jednej na pięć wizyt w gabinecie lekarza pierwszego kontaktu.
Związek pomiędzy paleniem papierosów a depresją jest przedmiotem wielu dyskusji i analiz. Badania pokazują, że osoby chorujące na zaburzenie depresyjne nie tylko częściej są uzależnione od nikotyny, ale także mają większe trudności w rzuceniu nałogu.
