Począwszy od okresu adolescencji, przez dorosłość, aż po wiek senioralny, ryzyko zachorowania na zaburzenie depresyjne jest dwukrotnie większe wśród kobiet, w porównaniu do mężczyzn.

Choć w zakresie etiologii zaburzenia depresyjnego dominuje model wieloczynnikowy, a każdy przypadek zachorowania wymaga indywidualnego podejścia i zrozumienia czynników powodujących pojawienie się objawów, można wyróżnić kilka nurtów wyjaśniających mechanizm patogenezy przewlekłego obniżenia nastroju.

Psychospołeczne koncepcje patogenezy zaburzeń nastroju, choć wspólnie koncentrują się na czynnikach związanych z przeżywaniem i percepcją sytuacji własnej i relacji z innymi, a także mechanizmach rozwoju osobowego, różnią się między sobą pod względem koncentracji na określonych procesach i ich znaczeniu w poszczególnych etapach rozwoju człowieka.

Psy w naszej kulturze od dawna pełnią rolę wiernych towarzyszy i partnerów człowieka. Ich zachowanie bywa wymieniane jako synonim wierności i bezinteresownej miłości, a także przykład dla wyjaśniania motywów ludzkiego postępowania.

W naszej kulturze istnieją pewne przekonania na temat rozwoju psychologicznego człowieka, mówiące o tym, że rozwój ten osiąga punkt szczytowy w okresie wczesnej dorosłości, zachowując później pewną stagnację, a następnie spadek w ostatnich latach życia.Często myślimy, że kiedy zbudujemy już własną tożsamość oraz odnajdziemy swoje miejsce w społeczeństwie, wypełniliśmy zadania, po zakończeniu których, w aspekcie rozwojowym, nie pozostaje nam nic do zrobienia. Taka niewypowiedziana narracja może przyczyniać się do pewnej powtarzalności doświadczenia i przeżywania osób będących w okresie średniej dorosłości.